billyta

Almanya'ya gidiyorum. 9 gün kaldı. Evet geri sayımlardayım. Ne kadar az vakit kaldığı iyice gözüme batsın, böylece kalan günlerimi amaçsız ve faydasız bir miskinlikle değil de, mümkün olduğunca arkadaşlarımla ailemle herkesle fazla vakit geçirerek adam gibi değerlendirebileyim istiyorum. Gidiyorum, farkındaymış gibi konuşuyorum, ama hala 10 gün sonra Almanya'da küçük bir kasabanın hayatına ayak uydurmaya çalışıyor olacağımın farkında de&#2

Is this rule only "gültig" for me, or does everyone experience the same periods during the flow(?) of time and life. Sometimes I'm in an era that I can position myself in somewhere doing something, spending time for it, enyojing it and trying to improve myself on it. And right after that I become lost. Being excited about no-thing, not knowing what to do next. The things that I think I have to focus on, and the things I used to focus on (sure willingly) - so far away from eachother. So irrelevant. And I have no-ability to understand myself, decide what is needed to do, figure out what do I need. So I find myself stuck somewhere und

düşe kalka devam ederken hayat yolundaki yolculuğuna herkes bir yandan çelme takarken sen düş diye her şey her olay her nesne inadına ayağına dolanırken önün ani tümsek ve çukurlarla, engellerle doluyken sen düşmemek için bütün enerji ve yeteneğini harcarken sürekli tetikte dururken nerden yeni bir çelme gelecek diye yeterli olmaz bu çabaların hiç biri ayakta durmaya. ve birden öyle bir engel gelir ki hepsinden çok daha tehlikelidir çok daha can acıtıcıdır düşt